Յակոբ
Քորթմոսեան 12
Սեպտեմբեր 2016
ՔԷՍՊՈՒ ԽՈՆԱՐՀ ՀԵՐՈՍԸ
ՔԵՍԱՊԻ
ԲԱՐԲԱՌ
Աս
ուրիրէն դիժօր ի հերոսնա գընիլը: Հերոս, քի էնքզէնք մառցոծ, հուգ կինի չոց պըր
եարտըմի ալամէն: Հերոս, քի առունց փոխադարձ հիիլա, ալէք բուն կինի, քի մուհթաճ
մօրդ չըմընու էր շրջապատէն միէջ: Իլան հերոս, քի էր ալէք բէնիրը կինի առունց
տըսնըվիլա, չումքի էր հէմօր բարիք ինիլը կոպ չունա եսասիրութենէն հիտ, կոպ չունա
քի ալամը խուսա էր իրօծ բարիքէն հէմօր: Հերոսը բարիք կինի չումքի էնք համոզվոծ ի,
իլան Աստծուն հէմօր կինի ալէք բուն:
Աս
յատկանիշնիրօն հերոս մը կունէն քէսպըցէքը: Էնօնը՝ «ԲԱՐԻ ՍԱՄԱՐԱՑԻ» ի: Խոնարհ,
չումքի նալար քէսպըցէք կուն քի չըն գուտէր էր իրօծնէն մասին: Խոնարհ, չումքի էր
իրօծնէն մինծ ին, պաս քէնը զէնք պարզ, խոնարհ շընըք չըս գէննէր ալէք Քէսպու միէջ:
Հերոս, չումքի հակառակը ղէրը սոփեստիկ «հերոս»նէն, էր առունց բուն ինիլ իրինք
զիրինք կը «հերոս»ացնին, աս «ԲԱՐԻ ՍԱՄԱՐԱՑԻ»ն, էր ըրօծնէն մասին չըխուսէր:
Պազը-պազը կէսին էր, քի աս բունը իրոծիս, առունց խառնըվիլա կը ճուպեպի՝ «չըմ
գուտերէմ, խէպօր չուներէմ»:
Էմընէն
կարեւորը էր հերոսութեան միէջ ան ի, քի էնք նալար-նալար բէնիր կունա ընիլա,
նալար-նալար զբաղումնա իլան պարտաւորութիւննա կունա, պաս ալէք ատ բէնիրը չըն
խանգարի զէնք բարիք ընիլա: Ահազանգը ըմու դէն ըր ուգու, էնք եօնթան ներկայ ի:
Եօյըլի եարտըմիլա կարիքը կու, էնք եօնթան կու: Մէկ ինճիմօն, եօյըլի եարտըմիլա բուն
կու, «ԲԱՐԻ ՍԱՄԱՐԱՑԻ»ն եօնթան ներկայ ի:
Քէսպըցէք,
տիքհաթ իրէք, մը խէբվէք կեղծ «հերոս»նօն, էտունք փարիսեցիք ին, գուտիցէք քի կունէք
«ԲԱՐԻ ՍԱՄԱՐԱՑԻ» մը, ըր անփոխարինելի ի: Եարտըմըցէք էր ձիր աղութքնիրոն, քի Աստոծ
էր սապըր իլան քուվօդ ուտու քի թէքմըլի էր «ԲԱՐԻ ՍԱՄԱՐԱՑԻ»ութենը: Կարեւոր չի
էնոնը, կարեւոր չի ուվ ըննիլը, կարեւորը ան ի քի աս նիւթականացած տէրընէն, կունէնք
ՓԱՔ մօրդ մը, ըր հակառակ ալէք դիժօրութենէն, էնք ՂԱՅԻ՛Մ ի, իլան էր հէմօր
ՂԱՅԻՄութէնը սկզբունք ի:
Ըրկան
էպրէս «ԲԱՐԻ ՍԱՄԱՐԱՑԻ», իլան Աստոծ Քոյն ալէք մուրազնէն իրականութէն դարձնի:
12
Սեպտեմբեր 2016
No comments:
Post a Comment